Grenlandia traci lód, ale również wielkość letniego zachmurzenia

Ostatnie dekady przynoszą postępującą i szybką utratę lodu na Grenlandii. Główną przyczyną tego stanu rzeczy jest wzrost temperatury oraz spadek albedo powierzchniowego. Brytyjscy naukowcy na podstawie danych satelitarnych i modelu klimatu opublikowali najnowsze dane, które wskazują, że od około 1995 roku, gwałtowna redukcja bilansu masy powierzchniowej może być przypisana również spadkowi ilości letniego zachmurzenia.

Zmiany wielkości zachmurzenia w porze letniej. A - 1982-2009. B - 2002-2015

Z obserwacji satelitarnych wynika, że w latach 1995-2009 – letnia pokrywa zachmurzenia zmniejszała się w tym rejonie globu o blisko 1% (+/-0.3) rocznie. To oznacza zwiększone promieniowanie krótkofalowe w strefie ablacji o małym albedo. Zauważono, że zmniejszenie wielkości zachmurzenia jest silnie skorelowane z przesunięciem stanu w oscylacji północnoatlantyckiej co wynika ze zmian barycznych w cyrkulacji atmosferycznej Arktyki.

Zachmurzenie nad Grenlandią, 6 lipca br. Zdjęcie NASA

Krótko mówiąc - chmur latem na Grenlandii jest coraz mniej, co przyczynia się do dodatkowego wzrostu utraty lodu. Do oceanu w ten sposób trafia co roku średnio 27 miliardów ton wody. Zmniejszona ilość chmur nad Grenlandią to kolejna oznaka zmian klimatycznych – informują badacze w naukowym piśmie „Science Advances”.