Katastrofalna powódź błyskawiczna w Niemczech i Belgii. Zginęło ponad 40 osób. Liczba ofiar wzrośnie

Przyroda rzeczywiście szaleje. Lecz związek przyczynowy jest odwrotny, niż się zwykle głosi. Najpierw banki doprowadziły podstawy przemysłu (węgiel i stal) do bankructwa, bo te branże się "nie opłacały" najbardziej „opłacalnym” dla banków klientom-kredytobiorcom – tzw. wielkim inwestorom, czyli graczom giełdowym i walutowym. Dopiero potem kupione media i kupieni urzędnicy UE zaczęli oficjalną wojnę z węglem (i tym samym też ze stalą, bo bez węgla - ściślej bez koksu - nie znamy sposobu masowej i taniej produkcji stali z rudy i złomu). Kupiona euro-elita tłumaczy tę wojnę z węglem jego "emisyjnością CO2", która ma być powodem ocieplenia. Jak jednak "pamiętamy" z normańskich wypraw na pn. Atlantyku (X - XII wiek), wybrzeże Grenlandii ("Groenland" znaczy zielony kraj) porastała wtedy soczysta trawa, a w Vinlandzie (dziś Labrador) rosły dzikie winogrona. Tak więc w czasach historycznych bywało już cieplej niż dziś. Ciekawe, kto i gdzie wtedy wydobywał i spalał miliony ton węgla rocznie? Za walką z węglem nie stoi żadna całościowa koncepcja, tylko bezmyślna chciwość. Gdy wskutek zalania podsadzką kopalń zniknie węgiel, z nim stal i w konsekwencji padnie cały przemysł (a padnie on jak klocki domina, gdy stal już dostatecznie zdrożeje wskutek jej niedostatku), wtedy 90% ludzkości wyginie powolną śmiercią: z głodu, pragnienia, braku higieny, niemożności utylizacji odpadów, od chorób, z zimna itd. Ludzi zostanie tyle, ile Ziemia mogła utrzymać (wówczas tylko na zasobach odnawialnych) przed rewolucją przemysłową, ok. r 1750. Było to ok. 750 mln czyli 10% liczby obecnej. Do lat 60-tych XX w. znaczenie podstaw przemysłu (węgla i stali) dla przetrwania ludzkości dobrze rozumiano, do tego na Zachodzie bano się ZSRR. Wszystko to kazało o przemysł dbać. Potem ZSRR pogrążył się w korupcji i stagnacji, strach przed nim zelżał, a wtedy w miejsce strachu odżył miraż „bogacenia się” bez produktywnej pracy - przez bezpośrednie robienie z każdego dolara dziesięciu dolarów. "Robienie" pustych pieniędzy nie wymaga myślenia, toteż myślenie, jako funkcja niepotrzebna, zaczęło zanikać. Zapomniano, że bogactwo, to są realne zasoby, ludzkie zdolności i czas, natomiast pieniądz to tylko środek wymiany. W latach 60-tych dobrze rozumiano też zagrożenia płynące z przeludnienia i wdrażano (np. w Indiach, Egipcie, Chinach, nawet w PRL) mniej lub bardziej skuteczne środki hamujące rozród. W r. 1971. prez. Nixon, na zamówienie bankierów i waluciarzy, zarządził „deregulację” pieniądza (por. https://www.gazetaprawna.pl/magazyn-na-weekend/artykuly/8088412,pusty-papierowy-pieniadz-nixon-gospodarka-zloto-srebro.html ) Stał za tym zarządzeniem nie rozum, tylko ślepy odruch chciwości. Skutek tej „deregulacji” - zniszczenie podstaw przemysłu, zbiegł się z kapitulacją przed drugim ślepym odruchem: rozrodczym. Również do tego dorobiono krótkowzroczną egzegezę: "Bóg (tu Jahwe, tam Allah, jeszcze gdzieś – Złe Akuku) nakazał się mnożyć, a bezdzietność jest życiową tragedią każdej kobiety i wielu mężczyzn oraz grozi wymarciem gatunku". Zatem – szlaban na przemysł, a jednocześnie wyścig urodzeń. Konsekwencje tego dotykają na razie głównie biednych, ale ceny galopują, pieniądz traci wartość, bogaci też po kolei biednieją. Gdy produkcja upadnie, za pieniądze nic już nie kupią i sami zaczną ginąć. Tylko będą ginąć dłużej, więcej się nacierpią. Właśnie dlatego tę ich politykę uważam za bezmyślną. Zakończę pozytywnym postulatem: przestańmy się tak mnożyć. Zamiast koronawirusa wyhodujmy zaraźliwy drobnoustrój powodujący bezpłodność kobiet (sprawy zaszły za daleko, by mogły podziałać apele do zdrowego rozsądku lub restrykcje). Nawiązując do głównego wątku: gdy będzie nas już 10 razy mniej, to nie będziemy zmuszeni mieszkać na terenach zalewowych, bo wtedy miejsc położonych nieco wyżej starczy dla wszystkich. Przy zredukowanej ludności nie będzie trzeba spalać aż tyle paliw, a większość odpadów bez trudu zutylizuje sama przyroda. Nie będziemy narażeni na los lemingów. Zamiast kopać rynsztoki (co niektórzy tu proponują) będzie można wrócić do załogowej eksploracji kosmosu (przerwanej w r. 1972 po wyprawie na Księżyc Apollo 17 - dziś to niemalże zamierzchła legenda). Zniknie tłok na drogach, trudności parkowania, wypadkowość i liczne inne kłopoty wynikłe z przegęszczenia ludności i zabudowy. Zbędne staną się liczne restrykcje w życiu codziennym, związana z nimi biurokracja i niewyobrażalne marnotrawstwo czasu, bo nie będziemy na każdym kroku wzajemnie wchodzić sobie w drogę. Mimo ograniczonej produktywności ziemi, dla 10 razy mniejszej populacji wystarczy zdrowej wody, zdrowej żywności, odzieży i obuwia z naturalnych surowców. Odbudowa przemysłu da wielu możność spełnienia się w roli istoty rozumnej przez tworzenie lepszej techniki i lepszych teorii. Dostatek stali i innych materiałów pozwoli odejść od "odchudzania" wyrobów, co podniesie ich trwałość i tym samym zmniejszy strumień odpadów. Odzyskany czas na myślenie (patrz wyżej) może pozwolić na wypracowanie czegoś, co zastąpi pusty pieniądz. I tak dalej – uważam, że wyludnienie Ziemi ma same plusy.