Zjawisko popielatego blasku na nieoświetlonej części Księżyca

Wczoraj 18.04 można były zobaczyć zjawisko światła popielatego na naszym naturalnym satelicie. Mowa o sytuacji, gdy pojawia się poświata widoczna na nieoświetlonej części Księżyca. Zjawisko zauważył nasz czytelnik Witold Ochał.

Popielaty blask na nieoświetlonej stronie Księżyca. 18 kwietnia 2018 roku na Podkarpaciu. Foto: Witold Ochał

Popielata poświata nazywana w krajach zachodnich Earthshine (w przypadku innych planet - planetshine) powstaje, gdy światło docierające ze Słońca odbija się od Ziemi i pada na nieoświetloną część Księżyca. To wyjątkowy okres, gdy z powierzchni Ziemi możemy zobaczyć na ciemnej stronie Księżyca szczegóły jego powierzchni i kraterów. Pierwszym człowiekiem, który wyjaśnił ten fenomen w zapisanej historii był Leonardo da Vinci.

Popielata poświata widoczna z Hiszpanii. 18 kwietnia 2018 roku. Foto: Paco Bellido

Jasność popielatego blasku

Na jasność popielatego blasku wpływa albedo Księżyca. Jest to pomiar ilości światła słonecznego, jakie może odbijać obiekt niebieski. Mierzymy go w skali od 0 do 1. Oznacza to, że obiekt, który ma albedo 0, nie odbija światła słonecznego i jest idealnie ciemny. Ciało niebieskie z albedo 1 odbija wszystkie promienie słoneczne, które do niego docierają. Księżyc ma średnie albedo 0,12, natomiast średnie albedo Ziemi wynosi 0,3. Z tego powodu Księżyc odbija około 12% światła słonecznego docierającego do jego powierzchni, a Ziemia odbija około 30% całego światła słonecznego, które uderza w jego powierzchnię. 

Najlepszy okres na obserwacje

Światło odbite z Ziemi docierające na nieoświetloną część Księżyca jest najbardziej widoczne, od 1 do 5 dni przed i po nowiu. Najlepsza pora dnia występuje po zachodzie lub przed wschodem Słońca. Z badań klimatycznych wynika, że Earthshine jest najbardziej intensywny w kwietniu i maju.

Popielata poświata widoczna z terenu Słowenii. 18 kwietnia 2018 roku. Foto: Gorazd Bizjan